Pek kıymetli iş arkadaşım, yazdığı mektubu aldım. Ben de cevaben bunları yazmak istedim. Sonuç olarak işinde çalışmaya devam etsen de duygusal olarak kovuldun!
Niye mi?
Aslında hiç istemediğin bir işte çalışmana rağmen bunula ilgili hiçbir şey yapmadığın ve bunun bedelini bana ödettiğin için, kendine bu kadar güvenmediğin için.
Her kimden öğrendiysen, “birbirimizi sevmek zorunda değiliz ama saymak zorundayız” gibi basmakalıp bir düşünceyle hareket edip birlikte çalıştığın insanları merak etmediğin için.
Bütün bir yıl çalışıp sonuçlar beklendiği gibi çıkmadığında hiç sorumluluğun yokmuş gibi ne yapacak acaba diye bana baktığın ve beni yalnız bıraktığın için.
Bir kere, bana olumsuz gelen tarafını eleştirdiğim zaman dünya başına yıkılmışçasına duygusal tepkiler verdiğin için.
Sahiden fikrini sorduğumda hiçbir şey söylemeyip, toplantıdan çıktıktan sonra “olmaz böyle” diye arkadaşların arasında konuştuğun için, bu kadar korkak olduğun için.
Aldığım bir eğitimde fark ettiklerimi acemice uygulamaya çalışırken, alaycı alaycı bakıp bana destek olmadığın için.
Ve en nihayetinde iki yüz gün birlikte çalışmamıza rağmen bana bir şey söylemeye cesaret etmeyip ilk ankette bütün kinini kustuğun için ve bu kadar güvenilmez olduğun için...
